chalo ke mil ke badal dete haiñ samājoñ ko
miTā deñ saare zamāne ke bad rivājoñ ko
faqat diloñ ko milāne se kuchh nahīñ hotā
banegī baat milāoge jab mizājoñ ko
saroñ kī bhiiḌ to aksar machā.e hañgāma
sañvāro soch se tum apne ehtijājoñ ko
sunā hai hañsne se chehre pe nuur aatā hai
kahāñ se puurā kareñ itnī ehtijājoñ ko
nahīñ rahe vo hasīñ mai-kadoñ ke jalve ab
chalo ki DhūñDheñ ġhamoñ ke na.e ilājoñ ko