be-ḳhvāb darīchoñ meñ kisī rañg-mahal ke
fānūs jalā.e haiñ umīdoñ ne ġhazal ke
yādoñ ke daraḳhtoñ kī hasīñ chhāñv meñ jaise
aatā hai koī shaḳhs bahut duur se chal ke
dukh dard ke jalte hue āñgan meñ khaḌā huuñ
ab kis ke liye ḳhalvat-e-jānāñ se nikal ke
sochoñ meñ dabe paañv chale aate haiñ aksar
bichhḌī huī kuchh sāñvlī shāmoñ ke dhundalke