ġhaibī duniyāoñ se tanhā kyuuñ aatā hai
do hoñToñ ke biich ye dariyā kyuuñ aatā hai
jaise maiñ apnī āñkhoñ meñ Duub rahā huuñ
ġhairoñ ko aksar ye sapnā kyuuñ aatā hai
merī rātoñ ke saare asrār sameTe
mujh se pahle merā saayā kyuuñ aatā hai
jahtoñ ke barzaḳh meñ paañv ulajh jaate haiñ
raste meñ sāñsoñ kā rāstā kyuuñ aatā hai
saat falak kyuuñ Dhalte haiñ aañsū meñ mere
paanī kī tashkīl meñ sahrā kyuuñ aatā hai
maiñ jab ek hayūlā huuñ nafī kā to phir
har chehre meñ merā chehra kyuuñ aatā hai